Dinsdag 16 oktober
Goeiemorgen! Ik had vannacht heerlijk en diep geslapen. Kennelijk
had ik dat nodig. Steeds word ik zo moe van alles, snap niet hoe dat kan. Voor
vandaag had ik niet zoveel op de planning staan. Een casting, voor een
catalogus and that’s it!
Om tien uur in de ochtend moest ik op de plek zijn. Ik wist dat ik naar de derde verdieping moest. Ik zag een trap staan, maar ik had net mijn hakken aangedaan.. grrr. Verderop zag ik een lift, voor zover je het een lift kan noemen? Eerst moest je een deur openen en daarachter de liftdeuren zelf, vervolgens ging je in een rechthoekig ding waar zelfs 3 modellen amper inpassen naar boven. Op de deur hing een briefje met: CASTING erop. Ik klopte aan en liep naar binnen. Daar zag ik een bekend meisje, wat ik op ongeveer elke casting nog ben tegengekomen! Zij was aan de beurt. Toen zij klaar was met het gesprekje, mocht ze een jurk aanpassen en kon ik beginnen. ‘Hello dear, can I have your book?’ zei de man tegen mij. En ja je ziet het al aankomen, WAAR is mijn boek? Gelukkig kwam ik hier al in de metro achter en heb ik gelijk het agency gebeld. Die zeiden dat het geen probleem was en dat ze mijn boek online zouden toesturen. Met toch een beetje schaamte vertelde ik de klanten wat er aan de hand was en dat mijn boek hun online was toegestuurd. Midden in ons gesprek zei een man: ‘Oja, trouwens roos. Je mag wel nederlands tegen mij praten’. Hahaha, verbaast keek ik hem aan. Hij kon natuurlijk gelijk horen aan mijn engels dat ik Nederlands was. Ik mocht ook een jurkje aanpassen en vervolgens werden er wat foto’s gemaakt. Later mocht ik ook nog een tweede jurkje aanpassen en er werden weer wat foto’s gemaakt. Toen was de casting afgelopen en had ik nog een hele middag voor me. Dit leek me een uitstekend moment om uitgebreid boodschappen te doen en mijn lege koelkast weer eens goed aan te gaan vullen. Toen ik later thuis kwam en in mijn mailbox keek, zag ik nog een mailtje staan met als onderwerp Stradivarius. Snel opende ik hem en las hem door. Kort samengevat stond erin dat de klant mij zo erg mocht, dat ze mij voor een hele maand wouden boeken! Dat kon pas volgende maand worden, dus dat zou betekenen dat ik hier ongeveer een maand langer dan gepland zou moeten blijven. Zoals de meesten van jullie weten, had ik in Tokyo al moeite met zo’n lange tijd van huis weg te zijn, omdat ik heimwee heb. Daar was ik met vriendinnen, maar hier alleen. We hadden een maand afgesproken om het rustig op te bouwen en nu veranderde dit in twee maanden. Ik kreeg het even benauwd en zat met veel vragen in mijn hoofd. Na een tijdje erover na gedacht te hebben, had ik besloten het toch te gaan doen. Als ik zo’n kans krijg, moet ik hem ook pakken toch? Al hoewel ik zeker wist dat ik het zeker nog heel moeilijk zou gaan krijgen. Ik mailde terug dat ik het dus ging doen!
Om tien uur in de ochtend moest ik op de plek zijn. Ik wist dat ik naar de derde verdieping moest. Ik zag een trap staan, maar ik had net mijn hakken aangedaan.. grrr. Verderop zag ik een lift, voor zover je het een lift kan noemen? Eerst moest je een deur openen en daarachter de liftdeuren zelf, vervolgens ging je in een rechthoekig ding waar zelfs 3 modellen amper inpassen naar boven. Op de deur hing een briefje met: CASTING erop. Ik klopte aan en liep naar binnen. Daar zag ik een bekend meisje, wat ik op ongeveer elke casting nog ben tegengekomen! Zij was aan de beurt. Toen zij klaar was met het gesprekje, mocht ze een jurk aanpassen en kon ik beginnen. ‘Hello dear, can I have your book?’ zei de man tegen mij. En ja je ziet het al aankomen, WAAR is mijn boek? Gelukkig kwam ik hier al in de metro achter en heb ik gelijk het agency gebeld. Die zeiden dat het geen probleem was en dat ze mijn boek online zouden toesturen. Met toch een beetje schaamte vertelde ik de klanten wat er aan de hand was en dat mijn boek hun online was toegestuurd. Midden in ons gesprek zei een man: ‘Oja, trouwens roos. Je mag wel nederlands tegen mij praten’. Hahaha, verbaast keek ik hem aan. Hij kon natuurlijk gelijk horen aan mijn engels dat ik Nederlands was. Ik mocht ook een jurkje aanpassen en vervolgens werden er wat foto’s gemaakt. Later mocht ik ook nog een tweede jurkje aanpassen en er werden weer wat foto’s gemaakt. Toen was de casting afgelopen en had ik nog een hele middag voor me. Dit leek me een uitstekend moment om uitgebreid boodschappen te doen en mijn lege koelkast weer eens goed aan te gaan vullen. Toen ik later thuis kwam en in mijn mailbox keek, zag ik nog een mailtje staan met als onderwerp Stradivarius. Snel opende ik hem en las hem door. Kort samengevat stond erin dat de klant mij zo erg mocht, dat ze mij voor een hele maand wouden boeken! Dat kon pas volgende maand worden, dus dat zou betekenen dat ik hier ongeveer een maand langer dan gepland zou moeten blijven. Zoals de meesten van jullie weten, had ik in Tokyo al moeite met zo’n lange tijd van huis weg te zijn, omdat ik heimwee heb. Daar was ik met vriendinnen, maar hier alleen. We hadden een maand afgesproken om het rustig op te bouwen en nu veranderde dit in twee maanden. Ik kreeg het even benauwd en zat met veel vragen in mijn hoofd. Na een tijdje erover na gedacht te hebben, had ik besloten het toch te gaan doen. Als ik zo’n kans krijg, moet ik hem ook pakken toch? Al hoewel ik zeker wist dat ik het zeker nog heel moeilijk zou gaan krijgen. Ik mailde terug dat ik het dus ging doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten